Το κρασί σαν απεριτίφ…
«Aperitif» σημαίνει «ορεκτικό». Στην ιεροτελεστία του ποτού, το απεριτίφ σημαδεύει την αλλαγή της ημέρας προς την νύχτα, από την ώρα που τελειώνουμε την δουλειά μας μέχρι πριν από το βραδινό φαγητό. Είναι μια γέφυρα η οποία ενώνει τα δύο κομμάτια της ημέρας, δίνοντας μας την ευκαιρία να χαλαρώσουμε, να απολαύουμε μια συζήτηση να μπούμε απαλά στην ώρα του δείπνου.
Πριν παραθέσουμε τις εισηγήσεις μας ας κάνουμε μια συμφωνία. Ως βασικό «αξίωμα-αρχής», δεχόμαστε ότι τα γεύματα και τα κρασιά δεν πρέπει να βρίσκονται ποτέ σε γευστική ασυμφωνία. Υπάρχουν, λοιπόν, μερικές, απλές λεπτομέρειες για το τι πρέπει αν ξέρουμε όταν θέλουμε να προσφέρουμε κρασί ως απεριτίφ.
Λοιπόν, κατ’ αρχάς ότι το ιδανικό – ιδιαίτερα αν πρόκειται να ακολουθήσει ένα καλό γεύμα – είναι να προσφέρουμε ένα αφρώδη οίνο. Αυτός μπορεί να είναι ένα Κυπριακό ή Ελληνικό αφρώδες, αλλά και αφρώδεις κρασιά από την ποικιλία Prosecco καταγωγή Ιταλίας, μία Cava από την Ισπανία, ή μια Cremant από τις Γαλλικές οινικές περιοχές της Αλσατίας, Λίγηρα ή Βουργουνδίας. Και βέβαια μία σαμπάνια, ένας καμπανίτης, ανάλογα με την περίσταση και κυρίως το…budget. Ας μην ξεχνάμε δε ότι υπάρχουν και ερυθρωποί αφρώδεις οίνοι που σε φτιάχνουν με το ελκυστικά αρώματα φρέσκων κόκκινων φρούτων. Γενικά, με τα αφρώδεις «όλα τα λεφτά» είναι η γοητεία των φυσαλίδων όπως αυτές δημιουργούν πίδακες ευχαρίστησης μέσα σε ψιλόλιγνα flute ποτήρια και η πολυπλοκότερη αρωματική τους έκφραση.
Ταυτόχρονα, τίποτα δεν μας εμποδίζει να σερβίρουμε ένα λευκό κρασί, αρκεί να μην είναι πολύ υψηλόβαθμο σε αλκοόλ, να είναι όμορφα τα αρώματα για να είναι ευχάριστο αλλά κα να συνοδεύει εύκολα κάποια κλασσικά μεζεδάκια, να μην έχει περάσει από βαρέλι γιατί αυτό βαραίνει τόσο στην γεύση, και βέβαια να διατηρείται καλά δροσερό, χωρίς να είναι υπερβολικά παγωμένο. Το φρέσκο, γηγενής Ξινιστεράκι μας ταιριάζει απόλυτα στο ρόλο αυτό όπως και οι ελληνικές ποικιλίες του Μοσχοφίλερου και Ροδίτης. ¨Άλλες ευχάριστες ποικιλίες το Sauvignon Blanc ειδικά του Νέου Κόσμου , Chardonnay χωρίς βαρέλι, Chenin Blanc, Riesling και αρκετές άλλες ποικιλίες.
Εξίσου εύκολα μπορεί να παίζουμε και με ένα ροζέ, το οποίο εκτός των άλλων είναι και ιδιαίτερα ευχάριστο στο μάτι, λόγω χρώματος. Οι συμβουλές για την επιλογή του είναι αντιστοίχως με το λευκό, και χρειάζεται προσοχή ειδικά στην περιεκτικότητα σε αλκοόλ για να είμαστε σίγουροι ότι είναι ευκολόπιστο και ευχάριστο όταν πίνεται σκέτο.
Σε περίπτωση που εμείς ή οι καλεσμένοι μας θέλουμε πάση θυσία να πιούμε απεριτίφ… ερυθρού χρώματος, τότε καλό είναι να προτιμήσουμε ένα κρασί φρέσκο, το οποίο έχει περάσει λίγο (ή και καθόλου) από βαρέλι, είναι κομψό και όχι υπερβολικά πληθωρικό, και το σώμα και το αλκοόλ του δεν μπαίνουν εμπόδιο στην απόλαυση μας.
Τέλος, αν θέλετε να κάνετε την… υπέρβαση, μπορείτε να σερβίρετε ένα ελαφρώς γλυκό (ιδανικά ημίξηρο) λευκό ή ροζέ κρασί αρκεί να το συνδυάσετε με κάποιο μεζέ αντίστοιχα ελαφρά αλμυρής γεύσης (ας πούμε κροκετούλες τυριού) έτσι ώστε να προκαλέσετε κάποια όμορφα γευστικά παιχνίδια που θα οδηγήσουν ευχάριστα στο γεύμα που θα ακολουθήσει. Υπάρχουν πού αξιόλογα ημίγλυκα ειδικά από την ποικιλία Moscato που αποτυπώνουν την ομορφιά της ποικιλίας και του ιδιαίτερου στυλ της δημοφιλούς ποικιλίας. Ντόπια ημίξηρα ή ημίγλυκα με βάση το Ξινιστέρι άνετα μπορούν να γίνουν οι πρώτοι εκλεπτυσμένοι θαμώνες του ουρανίσκου μας.
Το κρασί σαν απεριτίφ έχει ένα και μοναδικό σκοπό, να ελευθερώσει το πνεύμα για να απολαύσουμε καλύτερα την παρέα και την συζήτηση, και να ανοίξει την όρεξη για να εκτιμήσουμε καλύτερα το φαγητό που ακολουθεί.
